ថ្ងៃនេះ! អភិបាលខេត្តពោធិ៍សាត់ ប្រើប្រាស់ពេលវេលា៥ម៉ោង ដោះស្រាយបញ្ហាជូនពលរដ្ឋបាន១០ករណី

(ពោធិ៍សាត់)៖ ទំនាស់ ក៏ដូចជាបញ្ហាប្រឈម ចំនួន១០ករណីផ្សេងគ្នា ត្រូវបានឯកឧត្តម ម៉ៅ ធនិន អភិបាលនៃគណៈអភិបាលខេត្តពោធិ៍សាត់ ដោះស្រាយជូនបងប្អូនពុកម៉ែប្រជាពលរដ្ឋ ទៅតាមលទ្ធភាពជាក់ស្តែង ក្នុងវេទិកាសាធារណៈ «សមាជ» ដែលធ្វើឡើងរវាងថ្នាក់ដឹកនាំខេត្ត ជាមួយនឹងប្រជាជន ចាប់ពីវេលាម៉ោង ៨ និង៣០នាទីព្រឹក រហូតដល់ម៉ោង ១ និង៣០នាទីរសៀល ថ្ងៃទី១៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២០ នៅវេទិកាក្នុងសាលាខេត្តពោធិ៍សាត់។កិច្ចសម្របសម្រួល និងដំណោះស្រាយបញ្ហាខាងលើនេះ អនុវត្តន៍ឡើងតាមការណែនាំរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល ពាក់ព័ន្ធនឹងការរក្សាគម្លាត បាញ់អាល់កុល និងពាក់ម៉ាស់ ដោយបានការចូលរួមពីឯកឧត្តម លោកជំទាវ សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាខេត្ត, លោកស្រីអភិបាលរងខេត្ត, មន្ទីរជំនាញ, អាជ្ញាធរស្រុកក្រុង និងភាគីពាក់ព័ន្ធផ្សេងទៀត។បើតាមលោក គឹម ចន្ថា ប្រធានការិយាល័យប្រជាពលរដ្ឋខេត្តពោធិ៍សាត់ បានឱ្យដឹងថា ការដោះស្រាយក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ របស់ឯកឧត្តម ម៉ៅ ធនិន នានិច្ចជាកាល គឺស្របទៅតាមនយោបាយ ឈ្នះ-ឈ្នះ របស់សម្តេចប្រមុខនៃរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដែលតែងតែផ្តល់លទ្ធផលឱ្យគ្រប់ភាគីទាំងសង្ខាង ឈ្នះទាំងអស់គ្នា ដោយគ្មានអ្នកចាញ់។ ក្នុងយន្តការដឹកនាំខេត្តបានជាង៦ឆ្នាំមកនេះ ឯកឧត្តមអភិបាលខេត្ត បានផ្តោតសំខាន់ទៅលើភាពយុត្តិធម៌ គ្មានលំអៀង ព្រមទាំងបានលើកឡើងថា «អ្នកយកដីគេ ត្រូវឱ្យគេវិញ, អ្នកជំពាក់លុយគេ ត្រូវសងគេ, បើអត់ត្រូវសុំគេ ទោះបីជាមានការលើសលោះយ៉ាងណាក្តី យើងត្រូវតែមានគំនិតចូលរួមបញ្ចប់រឿងទាំងអស់គ្មា ជាពិសេសត្រូវចងចាំថា ការយល់យោគអធ្យាស្រ័យ សន្តោសប្រណីគ្នាទៅវិញទៅមកជាលក្ខណៈគ្រួសារ គឺមានតាំងតែពីដូនតាយើងមកម៉្លេះ»។

លោកប្រធានការិយាល័យប្រជាពលរដ្ឋ បានបន្ថែមថា សម្រាប់ថ្ងៃទី១៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២០នេះ ចាប់តាំងពីម៉ោង ៨ និង៣០នាទីព្រឹក រហូតដល់ម៉ោង ១ និង៣០នាទីរសៀល, ឯកឧត្តម ម៉ៅ ធនិន បានប្រើប្រាស់ និងបំពេញតួនាទី ជាអ្នកបម្រើប្រជាពលរដ្ឋ ដោយខិតខំសម្របសម្រួល និងដោះស្រាយនូវរាល់ទំនាស់ ក៏ដូចជាបញ្ហាប្រឈមដែលកើតមាន បាន១០ករណី ដែលភាគច្រើនត្រូវបានដោះស្រាយបញ្ចប់។ ក្នុងកិច្ចដំណោះស្រាយនោះ ប្រជាពលរដ្ឋខ្លះ ក៏ទទួលបានអង្ករ ក៏ដូចជាថវិកាបន្តិចបន្តួច សម្រាប់ជាទ្រនាប់ដៃ វិលត្រឡប់ទៅលំនៅដ្ឋានវិញផងដែរ។

ការខិតប្រឹងប្រែងក្នុងការដឹកនាំ និងដោះស្រាយទំនាស់ របស់ឯកឧត្តម ម៉ៅ ធនិន បើទោះបីជាក្នុងកាលៈទេសៈកូវីដ១៩យ៉ាងណាក្តី បានធ្វើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋ ស្រលាញ់ពេញចិត្ត និងគាំទ្រឯកឧត្តម ឋិតជាអភិបាលខេត្តពោធិ៍សាត់ ជារៀងរហូត។

ដោយ៖ បូ សល់