កូនខ្មែរតិចណាស់! ដែលបានស្គាល់អំពីប្រាសាទធម្មនន្ទ ដែលបន្សល់ទុកនូវចម្លាក់ព្រះពុទ្ធសាសនាជាច្រើន

សៀមរាប៖ នៅពេលដែលយើងទៅដល់ខេត្តសៀមរាប យើងនឹកដល់មុខគេ គឺសំណង់ប្រាសាទអង្គរវត្ត តែកូនខ្មែរតិចណាស់ដែលបានស្គាល់សំណង់ប្រាសាទជុំវិញខេត្តសៀមរាបអស់ ជាពិសេសប្រាសាទធម្មនន្ទ ដែលកូនខ្មែរជាច្រើនទៅទស្សនាហើយមិនបានដឹងឈ្មោះ ហើយអ្នកខ្លះទៀតសឹងតែមិនស្គាលតែម្ដង។នៅចុងសតវត្សទី១១ ដើមសតវត្សទី១២ ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២ បានស្ថាបនាប្រាសាទធម្មនន្ទ នៅខាងជើងប្រាសាទចៅសាយទេវតាបន្តិច ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយព្រះវិស្ណុ ក្នុងព្រហ្មញ្ញសាសនា តាមទម្រង់រចនាប័ទ្មអង្គរវត្ត គួរចាប់អារម្មណ៍ប្លែកភ្នែកមួយបែប។ ប្រាសាទនេះកសាងឡើងនៅលើផ្ទៃរាបស្មើ ធ្វើពីថ្មភក់ មានកសិន្ធុទឹកព័ទ្ធជុំវិញ មានតួប្រាង្គសំខាន់មួយនៅចំកណ្ដាល មានគោបុរៈពីរ គឺគោបុរៈខាងកើត និងគោបុរៈខាងលិច ព្រមទាំងមានហោត្រ័យមួយនៅទិសអាគ្នេយ៍។

ថ្វីដ្បិតប្រាសាទនេះតូចមែន ប៉ុន្តែមានលក្ខណៈ និងក្បាច់ចម្លាក់ប្រហាក់ប្រហែលគ្នាទៅនឹងប្រាសាទអង្គរវត្តដែរ ហើយក្បាច់ចម្លាក់ទាំងឡាយអាចមើលឃើញយ៉ាងងាយនៅលើតួប្រាង្គប្រាសាទ។ ទោះបីជាប្រាសាទនេះ ឧទ្ទិសចំពោះព្រហ្មញ្ញសាសនាក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែរូបចម្លាក់ខ្លះបានបង្ហាញពីព្រះជាតកល្បីៗក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា។ នៅលើហោជាងនៃខ្លោងទ្វារមុខប្រាសាទ មានចម្លាក់និយាយពីរឿងព្រះវេស្សន្តរត្រង់កណ្ឌកុមារបាព៌។

ចម្លាក់លើហោជាងនេះចែកជាពីរថ្នាក់៖

* ផ្នែកខាងលើមានរូបឥសីម្នាក់អង្គុយលាព្រះហស្ថទាំងពីរទៅមុខ នៅខាងមុខឥសីមានក្មេងប្រុសម្នាក់ និងក្មេងស្រីម្នាក់។ ត្រង់នេះបង្ហាញពីព្រះវេស្សន្តរដាក់ទានជាលី និងក្រឹស្នាទៅឱ្យតាជូជក់។

* នៅផ្នែកខាងក្រោមមានរូបទេពប្រណម្យ ៥អង្គ តមកខាងស្ដាំបន្តិចមានស្រីម្នាក់ឈរ។ នៅក្បែរនោះមានក្មេងពីរនាក់ឈរនៅក្បែរគល់ឈើ ឯនៅលើដើមឈើមានព្រាហ្មណ៍ម្នាក់កំពុងសម្រាកយ៉ាងស្រួល។ កន្លែងនេះបង្ហាញពីតាជូជកចងក្មេងទាំងពីរនៅក្រោមដើមឈើ ឯខ្លួនគាត់ឡើងទៅដេកនៅលើដើមឈើ ព្រោះខ្លាចសត្វសាហាវយាយី។

អត្ថបទដោយ៖ ស្រេង ចំរើន